oparzyć

oparzyć
(-ę, -ysz); vt perf
(ogniem, gorącym przedmiotem) to burn; (gorącym płynem) to scald; (żrącą substancją) to burn, to scorch
* * *
oparzyć
pf.
1. (skórę) burn, scald, scorch; (pokrzywą) sting; zerwać się jak oparzony jump to sb's feet.
2. zwł. kulin. scald.
oparzyć się
pf.
get burned; oparzyć się w rękę burn sb's hand.

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • oparzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, oparzyćrzę, oparzyćrzy, oparzyćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oblewając, dotykając czymś gorącym lub żrącym środkiem chemicznym, uszkodzić powierzchnię ciała : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • oparzyć — dk VIb, oparzyćrzę, oparzyćrzysz, oparz, oparzyćrzył, oparzyćrzony oparzać ndk I, oparzyćam, oparzyćasz, oparzyćają, oparzyćaj, oparzyćał, oparzyćany 1. tylko dk «uszkodzić tkankę skóry przez oblanie gorącym płynem, dotknięcie gorącym przedmiotem …   Słownik języka polskiego

  • oparzyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} oparzyć samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oparzyć się żelazkiem. Uważaj, żebyś się nie oparzył. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • oparzyć — Ktoś zerwał się, skoczył, wyskoczył, wybiegł itp. jak oparzony «ktoś zerwał się, skoczył, wyskoczył, wybiegł itp. raptownie, szybko, bez zastanowienia»: Potężny chrząszcz uderzył w twarz inspektora, który podskoczył jak oparzony. A. Szklarski,… …   Słownik frazeologiczny

  • oparzać — → oparzyć …   Słownik języka polskiego

  • oparzenie — n I 1. rzecz. od oparzyć. 2. lm D. oparzenieeń «miejsce oparzone na ciele; oparzelina, oparzelizna» Oparzenie na twarzy, na rękach. oparzenie się rzecz. od oparzyć się …   Słownik języka polskiego

  • spiec — dk XI, spiekę, spieczesz, spiecz, spiekł, spieczony, spiekłszy spiekać ndk I, spiecam, spiecasz, spiecają, spiecaj, spiecał, spiecany 1. «zbyt mocno opalić, osmalić, przypiec, wysuszyć; zrumienić coś; oparzyć» Spiec twarz na słońcu. Placek… …   Słownik języka polskiego

  • skoczyć — 1. Skakać z radości «bardzo się cieszyć»: Podczas inspekcji Hania dygotała nerwowo, potem, gdy całość wypadła pomyślnie, prawie skakała z radości. T. Bojarska, Świtanie. 2. Skakać z tematu na temat «zmieniać często temat rozmowy, mówić co chwila… …   Słownik frazeologiczny

  • skakać — 1. Skakać z radości «bardzo się cieszyć»: Podczas inspekcji Hania dygotała nerwowo, potem, gdy całość wypadła pomyślnie, prawie skakała z radości. T. Bojarska, Świtanie. 2. Skakać z tematu na temat «zmieniać często temat rozmowy, mówić co chwila… …   Słownik frazeologiczny

  • wyskoczyć — żart. Wyskoczyć z butów, z ubrania itp. «zdjąć szybko i sprawnie buty, ubranie itp.»: Jarosław zdołał zręcznie wyskoczyć ze spodni (...). J. Machulski, P. Wereśniak, R. Zatorski, Kiler. Gnać, jechać, pędzić co koń wyskoczy zob. koń 2. Ktoś nie… …   Słownik frazeologiczny

  • wyskakiwać — żart. Wyskoczyć z butów, z ubrania itp. «zdjąć szybko i sprawnie buty, ubranie itp.»: Jarosław zdołał zręcznie wyskoczyć ze spodni (...). J. Machulski, P. Wereśniak, R. Zatorski, Kiler. Gnać, jechać, pędzić co koń wyskoczy zob. koń 2. Ktoś nie… …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”